O 3:48 dzwoni budzik. Mniej więcej w tym czasie zjawia się jakiś facet, który oferuje nam jakieś nieziemskie kwoty za papierosy. Jest niedziela i mówi, że papierosy można kupić tylko w automacie. Do automatu potrzebne są drobne, a w okolicy ponoć od jakiegoś czasu trwa deficyt monet i ciężko kupić na przykład papierosy. My nie palimy, więc facet nie ma szczęścia. Przez chwilę mam wrażenie, że zgubiłem telefon komórkowy, ale szybko odnajduje się w szprychach roweru.
Na dworcu w Freiburgu czepiają się naszego wygodnego spania w poczekalni miejscowi SOKiści. Upewniają się, o której mamy odjazd i ogólnie jacyś tacy podejrzliwi są. Niestety nie deportowali nas.
Pociągi niemieckie ogólnie w porządku, jak zwykle. Po drodze za oknami widzimy raz deszcz, raz w miarę ładną pogodę. Pociąg z Stuttgartu do Würzburga nie ma zamiaru ruszyć o tej porze, o której powinien - siedzimy tuż przy kabinie maszynisty i widzimy, że nie mogą sobie z nim poradzić. Rusza 50 minut później. Przy jeździe z ośmioma przesiadkami to duża różnica, ale na szczęście w tym miejscu mamy już pewien zapas czasu i uda nam się dojechać do granicy. W Zgorzelcu jesteśmy już po ciemku. Maciek oświadcza, iż robi włama na stację (po czym nacisnął klamkę). Decydujemy, iż pojedziemy sobie do centrum, a wrócimy na przyjazd naszego pociągu. W Zgorzelcu spożywamy w barze szaszłyki, które zapijamy winem Chateau Notton (Margaux) rocznik 1988 :) Jak się później okaże, dosyć drogie wino :) Ale co tam, liczy się radość życia :)
Około 23 przyjeżdża nasz pociąg, a około północy podjeżdża na peron. Oficjalnie jest zamknięty, ale za SMSową radą Jakuba dogadujemy się z miłą panią sprzątaczką i szefem składu i zajmujemy jeden przedział - w sam raz, by się wygodnie wyspać w 3 osoby. Pociąg rusza około 4 rano, a my przesypiamy większość drogi. W Lublińcu opuszczamy z Maćkiem Zosię i czekamy w lublinieckim słońcu na pociąg do Katowic. Dla mnie wyprawa znów kończy się w Radzionkowie - stąd kilka spokojnych kilometrów i jestem w domu.

Poprzedni < > POCZĄTEK